Bebek Kral

Tuval üzerine yağlıboya, 130,8 x 98,5 cm

XIV. Louis’nin –ikinci adı Dieudonné (“Tanrı vergisi”), Tanrı’nın ona bahşettiği statüye gönderme yapıyordu– doğduğu 1638 yılı, son derece dindar Avusturyalı Anne’ın desteklediği annelik tapınmasının yaygınlaşmasına tanık olmuştu: Bu tapınmanın nedeni, Anne’ın Fransız tahtı için bir vâris dünyaya getirmiş olması mucizesiydi.

Simon François de Tours (1606-1671), günümüzde Sens’taki Piskoposluk Sarayı’nda bulunan alegorik resimde kraliçeyi Bakire Meryem, küçük XIV. Louis’yi ise bebek İsa şeklinde resmetmişti. Kundakta çocuk resimlerine, halk büyük bir ilgi gösteriyordu. Kundaklama, neredeyse doğumdan hemen sonra başlıyordu: Ebeler, yeni doğan bebeklerin kollarını iki yanları boyunca aşağı doğru, bacaklarını düz, başlarını ise gövdeleriyle hizalı tutuyor, sonra onları kundak bezleriyle sıkı sıkıya bağlıyorlardı; bu onları sağlam şekilde tutuyor, şoklardan ve soğuktan koruyordu. Bu bebek en çok iki aylık olmalıdır; o yaşta kollar serbest tutuluyordu. Hekimler ancak 18. yüzyılda kundak bezlerinin düzgün duruş elde etme için gereksiz olduğunu fark etmeye başladılar.

1762’de, Émile kitabında, Rousseau özgürlüğün erdemlerini yüceltiyordu: “Başlığa, kundak sargısına gerek yok; kundak bezleri gevşek, kol ve bacaklar serbest olmalı [...] bırakın çocuk özgürce gelişsin, küçük kol ve bacaklarını uzatsın, gün be gün kol ve bacakların düzgün geliştiğini göreceksiniz”. İlginç olan, sanatçının resmin orijinalinde papağanı tuvalin iyice sağına resmetmiş, sonra bir “pentimento” (değişiklik) ile papağanı biraz daha sola hareket ettirmiş olmasıdır. Malzeme, dikilerek birbirine tutturulmuş çeşitli tuval parçalarından yapılmıştır; bu, Rubens gibi son derece saygı gören ressamlar arasında bile yaygın bir uygulamadır. 

Yannick Vu