Şiirsel Manipülasyonlar

Astor Place

Yönetmen: Eve Heller
ABD, 1997, 10', DCP, siyah beyaz
Diyalogsuz

New York'ta aynalı bir vitrinin içinde kamera, yoldan geçenlerin doğaçlama koreografisini ağır çekimde kaydeder. Lumière Kardeşler’e bir saygı duruşu niteliğindeki film, sinematografinin "dünyaya açılan bir pencere" olduğu illüzyonunu sorgular ve gerçekte kimin kimi izlediği sorusunu gündeme getirir.

Self-Examination Remote Control

Yönetmen: Eve Heller
ABD, Avusturya, 1981, 5', DCP, renkli
Diyalogsuz

Film, Eve Heller'ın Tony Conrad ile geçirdiği öğrenim yıllarına dayanıyor. İlk gösteriminden sonra bu filmi bir daha halka açık olarak göstermeye utandığını belirten Heller, filmin isminden de belli olduğu üzere kamera ve uzaktan kumanda (ve sesli anlatımlar) arasındaki bir etkileşime dayanan bir tür otoportreyle izleyiciyi karşı karşıya bırakıyor. Filmin ana karakteri ağırbaşlı genç kız, sancılı bir kimlik krizi yaşayan ve film ekipmanlarıyla uğraşan biri. Film, yükselen film yapımcılarının erken dönemlerinde yaşadıkları muhtemelen zorunlu sinematografik narsisizm aşamasını belgeliyor. Filmdeki ilgi alanı ise aynı anda hem özne hem de nesne olmanın çelişkili konumu.

Ruby Skin

Yönetmen: Eve Heller
ABD, 2005, 5', DCP, renkli
Diyalogsuz

Film, ABD'deki sayısız okul dersinde maruz kalınan, saçmalıklarla dolu öğretici filmlere karşı bir tür sinematik intikam ve 16mm'de saçmalık yaratma dürtüsüyle dolu anarşist bir eylem. Esasen yıllar içinde birikmiş "yaratıcı yazarlık" üzerine bir eğitim filmi kullanılmış ve bu film en küçük parçalara ayrılmıştır. Bu yüzden arka plandaki sesin bize anlatmaya çalıştığı şey, aralıklı şiirsel kıvılcımların parladığı rengarenk bir kakofoniye dönüşür.

Last Lost

Yönetmen: Eve Heller
ABD, 1996, 14', DCP, renkli
Diyalogsuz

Film, bir şempanzenin kafa karıştırıcı insan dünyasına gözlemci bakış açısını sunuyor. 1940'ların masum bir eğlence filminden çıkma, Coney Island'da geçen bir hikâye. Filmin orijinalinin neşeli havasının yerini görüş alanının psikolojisini yeniden şekillendirmek için yavaşlatılmış ve genişletilmiş görüntü detayları alıyor. Sessiz film diliyle anlatılan rüya gibi bir kısa.

Creme 21 

Yönetmen: Eve Heller
ABD, Avusturya, 2013, 10', DCP, renkli
Diyalogsuz

Film, zaman kavrayışının kaygan doğasına dair bir yolculuk. Zamanın fiziği, ölçümü ve algısı hakkında eğitici filmler, sinematik bir dil kesitinin materyal temelini sağlar. Film, 16mm’de ses ve görüntü arasındaki 26 karelik uyumsuzluğu kullanarak orijinal malzemenin mantığını kelimenin tam anlamıyla yerinden oynatır ve izleyiciye şiirsel olarak genişleyen bir zaman düşüncesi oluşturur.

Her Glacial Speed

Yönetmen: Eve Heller
ABD, 2001, 4', DCP, siyah beyaz
Diyalogsuz

Filmde 1970'lerin çeşitli eğitici filmlerinden alınan, renklerinden, seslerinden ve orijinal anlamlarından yoksun bırakılmış görüntüler, duygular arasında nazikçe salınan, heyecan ve üzüntü arasında gidip gelen sessiz bir şiir olarak yeniden bir araya getirilmiştir. Film, görsel ritimlerinde ve ışık dokularında medyumun maddeselliğinin hissedildiği, dil öncesi bir ara alan sunar.

Behind This Soft Eclipse

Yönetmen: Eve Heller
ABD, 2004, 10', DCP, siyah beyaz
Diyalogsuz 

Mount Forest, Ontario'ya ait bir manzara. Bu mekân, Behind This Soft Eclipse’te kendi geliştirdiği yüksek kontrastlı film aracılığıyla hüzünlü bir yer olarak sahnelendi. Film, eşi Philip Hoffman ile Mount Forest'ta bağımsız film yapımı için bir atölye kuran Kanadalı film yapımcısı ve yazar Marion McMahon'a adanmıştır ve adeta Marion'un kayıp yolları filmde aranır.

Singing in Oblivion

Yönetmen: Eve Heller
Avusturya, 2021, 13', DCP, siyah beyaz
Diyalogsuz

Film, gün ışığına boğulmuş bir Yahudi mezarlığının gümüşi görüntüleriyle başlayan sessiz, ıssız çekimlerle ölümü keşfeder. Görüntüye bir doğa korosu eşlik eder ve kuşlar unutuluş diyarındaki kayıp bir rüya gibi cıvıldar. Film hızlanır, soyut desenleri gösterir, odak ve bulanıklık arasında dans eder. Bit pazarlarından alınan cam negatifler geçmiş bir dünyanın parçalarını ortaya çıkarırken yönetmen, fotografik buluntuları dinamikleştirmek ve parçalamak için dokuları ve aşırı pozlamayı kullanır. Yüzlerdeki ince oyuklar, malzemenin yaşlılığını vurgular. Sonunda bir bebeğin ciddi bakışı günlük yaşam tarihinden ortaya çıkar.

Gösterimler yönetmenin katılımıyla gerçekleşecektir.